กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีหญิงสาวคนหนึ่งผิดหวังในรักเนื่องจากคนรักของตนได้มาทิ้งไป
จึงกำลังจะฆ่าตัวตาย
ขณะนั้นเองมีพระธุดงส์รูปหนึ่งผ่านมาพบเข้า
จึงได้กล่าวให้สติกับสีกา ว่า “โยมจะทำอะไรรึ”
หญิงสาว “อิชั้นจะฆ่าตัวตายเพราะไม่รู้จะอยู่ไปทำไม มีแฟนๆ
ก็มาทิ้งไปเจ้าค่ะ”
หญิงสาวตอบ พระธุดงส์จึงได้เทศนาให้หญิงสาวฟังว่า
“เหตุใดโยมจึงต้องเสียใจเล่าในเมื่อคนที่ควรจะเสียใจควรจะเป็นแฟนของโยมสิ”
หญิงสาวหยุดคิดและถามกลับไปด้วยความสงสัยว่า”ทำไมล่ะเจ้าคะ”
พระธุดงส์ตอบว่า”ในเมื่อโยมมิได้สูญเสียสิ่งที่สำคัญไปเลยน่ะสิ”
หญิงสาวตั้งใจฟังพระธุดงส์แล้วก็ตอบกลับไปว่า
“ไม่จริงหรอกค่ะดิชั้นสูญเสียแฟนอันเป็นที่รักยิ่งไปนะเจ้าค่ะ”
พระธุดงส์ตอบ”โยมได้สูญเสียคนที่มิได้รักและห่วงใยโยมซึ่งจะมีค่าอันใด
แต่แฟนโยมซิที่สูญเสียคนที่รักและห่วงใยเค้าเช่นโยม
ใครควรจะเสียใจกว่ากันล่ะโยม”